Ik ben Saskia van de Ven-Vink, 40 jaar en in februari ben ik gestart met de Dog Assisted Interventions opleiding bij Dokter Snuffel. Dit doe ik samen met mijn labrador Boris van 1 jaar. De combinatie van veranderingen in mijn werk door het coronavirus en het hebben van een puppy maakten dat dít het moment was om te gaan doen waar ik al langer over nadacht: werken met mijn hond. (En misschien had het feit dat ik 40 werd daar ook wel iets mee te maken…) Afgelopen december heb ik de opleiding “begeleider angst voor honden” afgerond. Inmiddels heb ik al een aantal trajecten mogen begeleiden, en ik vind elk traject even mooi en bijzonder om de veranderingen te mogen meemaken.
Mijn “niet-hondenbaan” is in de verstandelijk gehandicaptenzorg en ook werk ik op een dagcentrum voor mensen met niet aangeboren hersenletsel. Helaas wordt daar mijn contract na 2 jaar niet verlengd vanwege boventalligheid. Jammer, maar het geeft me wel de ruimte om goed uit te gaan zoeken wat ik nu écht wil.
Als ik zie welke invloed Boris heeft op mij en onze dochters van 8 en 5 dan vind ik dat echt heel bijzonder om te zien. Hij zoekt ze op als ze verdrietig zijn, kan lang stil liggen luisteren naar het voorlezen van onze oudste en laat mij ook soms inzien dat ik niet lekker in mijn vel zit, en daar dus even bewust bij stil moet staan. Ik hoop dit in het werkveld ook mee te mogen maken. Door de opleiding leer ik veel over mijn hond, maar ook over mezelf.
Op dit moment zet ik mijn hond nog niet in omdat we allebei nog veel te leren hebben. Wel vertel ik bij mijn angstige cliënten over hem, maak filmpjes waarin hij de hoofdrol speelt en ik heb bijvoorbeeld en memoryspel met zijn foto’s. Tijdens de opleiding wil ik onderzoeken welke doelgroep het beste bij me past, en ik hoop in mijn stage op verschillende plekken te kunnen meekijken en daarnaast “vlieguren” te maken met Boris.
Ik heb op dit moment nog niet echt een voorkeur, maar wel een brede interesse.
De lesdagen vind ik ontzettend leuk en leerzaam, ik wordt enorm geïnspireerd en geprikkeld om dingen te leren, te lezen of onderzoeken. Naast mijn aantekeningen heb ik altijd een lijstje met dingen die ik wil uitzoeken, bekijken of gewoon even googelen.
Ik merk dat DAI en het werken met honden bij veel mensen nog onbekend is, wat mogelijkheden met de opleiding zijn en welke effecten het werken met honden kan hebben. Waar het vroeger was “neem je hond mee naar je werk en kijk maar wat er gebeurd” is dat nu heel anders, en dat is als je het mij vraagt een hele goede ontwikkeling. Je komt goed beslagen ten ijs en je hebt goed nagedacht over wat je gaat doen, en welke randvoorwaarden je daarvoor moet scheppen.
Na de DAI opleiding heb ik nog meer op mijn wensenlijstje. Door ervaringen in mijn eigen leven vind ik rouw en verlies heel interessant, en daar wil ik me ook graag in verdiepen.
Ik geniet van het werken met mijn hond, het leren en het samenwerken. Ik heb er zin in om met hem aan de slag te gaan in het werkveld en bij mensen een glimlach op hun gezicht te laten verschijnen.
